TWILIGHT ZONE
Kaç zamandır,
Uyuyordum...
Kimbilir........
Ter içinde uyandım.
Sersem gibiydim..
Nedenini bilmeden,
Acele edip duruyordum.
Sanki hemen,
Bir şeyler yapmalıydım..
Etrafıma bakındım,
Güneşi göremedim,
Ay da yoktu ortalıklarda,
Yıldızlar da...
Şafak mı atıyordu?
Yoksa gurup muydu uyandığım?
Anlayamadım...
Gündüz ve gece,
Aydınlık ve karanlık,
İyilik ve kötülük,
Güzellik ve çirkinlik,
Aşk ve aşksızlık,
Yaşam ve ölüm,
Arasındaydım.
Geliyor muydum?
Yoksa gidiyor muydum?
Bilmiyordum!
Bir umutla doğruldum,
Belki şafaktı uyandığım.
Şafak idi ise uyandığım,
Kendime hemen,
Bir sevgili bulacaktım..
Aşksız, sevgisiz yaşamaktan,
Bıkmış, usanmıştım.
İyi ve güzel olacaktım.
Sevecektim bütün kalbimle,
Söz verdim bütün varlığımla,
Artık kimseyi üzmeyecektim.
Düş kırıklığı ile,
Sarsıldım.
Şafak atmıyordu,
Doğan gün değildi.
Gecenin zifiri karanlığı,
Üzerime çöküyordu,
Ölüyordum!
Yoksulluğum aklıma geldi,
Kimsesizliğim..
Ne kötü bir son,
Diye söylendim...
Aşksız, sevgisiz,
Yapa yalnız yaşamak,
Ve öyle ölmek.......
Yıdızlara döndüm.
Bir yıldız tozu değilmiydim.
Geldiğim yere dönecektim.
Bu düşünce beni,
Biraz olsun teselli etti.
Sonunda ateist ruhum,
Mutluluğa erişecekti,
Ölerek, ölümsüzlüğe kavuşacaktım....
Comments
You can follow this conversation by subscribing to the comment feed for this post.