HACI’NIN YERİ

ANA’MA -2-

Hayatın akışına bak anne

Şöyle bir yılları düşün

Neler yaşadık seninle

Nelere güldük

Neler için gözyaşı döktük

Nelerin mücadelesini verdik

Neden ayrılıklar yaşadık

Ayrıyken kimlerle neler yaşadık

Gönüllerimiz birbirini nasıl kovaladı

Biz ayrılamazdık, ayrılmadık

Herkes annene benziyorsun derken

Önemli olan anneme benzemek değildi

Annem gibi olabilmekti

Annem gibi güçlü

Annem gibi zeki

Sen bilmesen de ben hep hayrandım sana

Kızgınlıklarım da bile tüm hırçınlığım kendimeydi

Ah annem bir bilsen içim neler yaşardı

Seni kırdığımda nasıl içim acırdı

Ama gençlik işte

Deli akan kanıma ver hatalarımı sen de

Artık bu küçük yüreğim

Senin avuçlarının içinde

Ne olur onu incitme

Sana ihtiyacım var yaşadığım müddetçe

                                                ngcoskun

Mavi gözlü bir adam

Mavi gözlü bir adam

Mavi gözlü bir dedem

Mavi gözlü bir atam

Mavi gözlü bir babam

Bu mavi gözlü adam

Aslında benim dedem

Her şeyim olmayı başaran

Bu mavi gözlü dedem

Babam oldun dedem

Atam oldun dedem

Adam oldum , sayende dedem

Neden gittin erkenden?

Mavi gözlerinde

Hüküm sürdü çocukluğum

Çocukluğumdan çıkmadan

Bana mavi gözlerini yumdun

Kaybedenler kervanına

Bir de sen kattın beni

Senden bunu beklemezdim

Babam gibi, terk ettin beni

Babamla farkın vardı

Babam yaşamla terk etti beni

Babama kızgınlığım gibi değildi

Sen ölümle terk ettin beni

Yaşamınla öğretecektin hayatı

Ölümünle öğrettin bana acıyı

Çocukluğumda öğrendim

Tek başına hayatta kalmayı

Ölen sen değil babam olsaydı

Keşke bana da bir baba kalsaydı.

                                    ngcoskun

ANA’MA

               

Saçlarına ak konmuş Ana’mın

Çilekeş, güçlü Ana’mın

Farkında değil yaşlandığının

Saçlarına ak konmuş Ana’mın

Kabul etmek istemese de

“Hala gencim” dese de kendi kendine

Görmek istemese de 

Saçlarına ak konmuş Ana’mın

O ki zamanın en deli insanı

Hayatın en gaddar oyununun kurbanı

Her şeye rağmen ayakta kalması

Ondaki güçte ve azimde saklı

O ki , evlatlarına adamış, kalanını hayatının

O ki, hayrını görememiş kocasının

Dönmüş baba kapısına

Ama ne kadar barınabilir ki orada?

Atmış kendini hayatın acımasız kollarına

Memleketten uzakta, bir evladı orada

Onun hasretiyle yansa da

Hayatla savaşmış, hep düşe kalka

Hayat O’nu yenememiş yok

O , durmuş hayatın karşısına

Koymuş elini beline

Söylemiş ağzına ne gelirse

Gündüz ayrı işte, gece ayrı

Alnında akı

Mat etmiş hayatı

Sonra almış yanına gurbetteki evladı

Bunca acımasızlık karşısında

Yüreği etkilenmemiş bu fırtınada

Halâ aynı yufkalığıyla

İnanmış hep insanlara

Helal anam sana

Bakma sen saçındaki aka

Güzelliklerini hiç yaşayamadığın hayata

Bir de sen gül alaylıcasına

Saçına ak da konsa

Yaşa hayatı doyasıya

Biz dindirelim gözyaşlarını

Yaşatalım hayatı

Bitsin geçmiş günlerin acısı

                                    

ngcoskun

OSMAN

Osman ismini hiç sevmem

Osmanlar üstüne alınmasın

Ben Osman ismini hiç sevmem

Ama Osman’lar bilmeden bana kızmasın

Yalova ‘yı hiç sevmem

Yalova ‘lılar üstüne alınmasın

Ben Yalova’yı hiç sevmem

Ama Yalova ’lılar bilmeden bana kızmasın

Doğduğum yeri hiç sevmem

Doğduğum yer bana alınmasın

Doğduğum İstinye’yi hiç sevmem

İstinye ’liler bilmeden bana kızmasın

Hayrını görmediğim bir adam var

Adı Osman

Yalova ‘da yaşar kendisi

İstinye ‘de peydahlamış beni

Bir yaşındaymışım

Terk etmişim O’nu

Acaba ben mi terk etmişim

Yoksa O mu?

                        

                       ngcoskun

ÖLÜM

Kana bulansa ellerim

Kendi kanımı yoğursa ellerim

Bir baykuş beklese başımda

Ağıtları bir siren sesi yutsa

Bir yeşil araba gelse kapıma

Gelip götürse beni dört kolluyla

Selâm verilmese öğle namazında

Anam ağlamasa arkamda

Görmesem bir daha bayramları

Yaşamasam bir daha acıyı tattıran aşkları

Bilmesem ekmeğin fiyatını

Tatmasam nikotinin acı tadını

Ölüm koydum adını

Susmak sonsuza

Sonsuza değin kararmak

Kararmak toprak altında

Mutluluklar yarım kaldı

Acılar her yerde ağır bastı

Unutmak için tüm acıları

Tek çözüm ölmek lazımdı

Ne yapsam, nereye kaçsam

Acılar hep peşimde gölde oldu

Zor oyunu bozdu

Tek çözüm ölmek oldu.

                                    ngcoskun

YAĞMUR

Bu gece yağmur yağıyor İstanbul’a

İstanbul’daki her evin damına

Kiminin incir dikiyor ocağına

Kimisi Eğlenceyle yürüyor yağmur altında

Oh çekiyor ölüler toprakta

Çiftçinin içi rahatlıyor, ekini tarlada

Kimi çamaşır topluyor balkonunda

Kimisi seyreyliyor yağan yağmuru camda

Bazısı farkında bile değil yağmurun

Düşmüş derin düşüncelere

Yağmur yağsa da yağmasa da,

O meşgul derin düşüncede

Ben öylece duruyorum yağmur altında

Düşen tanelerin sesini dinliyorum dışarıda

Bedenim balkonda, şiir yazıyor yağmura

Aklım nerede, ben de bilmiyorum bu ara.

                                                   ngcoskun

UNUTTUM

İçimin taa derinliklerinde,

Bir sızı var eskilerden.

Acıyor içim, bu akşam üstlerinde,

Ve sabah ayazlarında ve öğlen ertelerinde

Nerden geldi bu sızılar?

Yerlerde hep kırıklar.

Ayaklarımda izi kalan yaralar

Ve beynimde kopan fırtınalar

İçim acıyor kaç zamandır.

Ne kadar oldu sayamadım.

Nereden geldi bilemedim

Hatırlıyorum da , bir zamanlar sevdim.

Sevdim, sanki öldüm,

Öldüm de, şimdi dirildim.

Ne oldu, nasıl oldu ve nasıl bitti,

Hiç bilmiyormuş gibi bilemedim.

Nasıl sevilir unuttum.

Kalbim durdu sanki çarpmayı unuttu.

Nasıl sevgi dolu bakılırdı?

Sevince ne olurdu da sevilirdi?

Sıcak bakışlar neden ayrıldı?

Madem sevgi vardı

Neden başka kollarda yatılırdı?

Neden sevgi hep askıya alındı?

                     ngcoskun

DOĞMAYAN YAVRUYA

Doğsaydın belki görecektin bu dünyanın
zorbalığını
Bilseydin hayatın ne olduğunu
Göze almazdın sen de bu durumu
Doğsaydın belki görecektin zor olan
babasızlığı
Babasızlık cinsiyet aramıyor
Yürektan yıkıyor insanı
Erkek olsaydın belki daha
şanslıydın
Ama dedim ya babasızlık cinsiyet
aramıyor
Yıkıyor içten içe insanı

Doğsaydın belki adın UMUT olacaktı

Umutsuzluğa kapıldığında
Kızacaktın belki içten içe bana
Bu ismi verdim diye sana

Doğmadın diye kızma bana
Doğsaydın daha çok kızacaktın
Hem bana, hem hayata.

ngcoşkun

DOSTUM

Yılların eskitemediği

dostluğumuza,

Dostuma

                DOSTUM

Yıllar hayatımızdan çok şey

götürdü

Ama bu hırsız yıllar dostluğumuzu

eskitemedi

Gücü yetmedi, yetemezdi

Bu dostluğu mahvetmeye.

Yıllar bize gebe be gülüm

Gün dediğin, sene dediğin nedir ki?

Daha dün, kim bilebilirdi ki bu günleri?

Kim bilebilirdi ki ayrılıkları,

dertleri hüzünleri

Yıllar geçti belki ayrılıklarla,

dertlerle

Deli sevgilerle, hüzünlerle,

Belki de

Üzerine serpiştirilmiş küçük neşelerle

Ama bak ayaktayız.

Yine yaşıyoruz ve yine sevdalıyız.

Belki yine önümüzde hüzünlü yıllar

Belki yine acı tatlı anılar

Yine yarı aralık yüzümüze kapanacak gibi

duran kapılar

Yine deli dolu karşılıksız

sevdalar

Üstesinden gelemediğimiz nice sorunlar

Herşey bizler için sonsuza kadar

Bu dünyanın acımasız yollarında

Bir DOST bulmuşum

bırakırmıyım ha?

Gel dostum verelim omuz omuza

Ve meydan okuyalım bu acımasız dünyaya

                              ngcoskun