İSLAM-BİR ATEİSTİN KALEMİNDEN

TANRI KAVRAMI NASIL BİR DÜŞÜNCENİN ÜRÜNÜDÜR?

TANRI KAVRAMI NASIL BİR DÜŞÜNCENİN ÜRÜNÜDÜR?

Mantık ve bilimsel düşünce, bilimsellik için yeterli değildir. Onlar bilimselliğin ön koşullarıdır. Her bilimsel düşüncenin doğru olması diye bir kural yoktur. Zaten çoğu yanlıştır. Bir iki istisnası ile bir kural olarak bilimsel düşüncenin kesin olarak doğru olabilmesi için laboratuvarda denenmesi ve deneylerin tekrarlanabilmesi gerekmektedir. Ya da büyük bir laboratuvar olan evrende bu düşünceler gözlemlenebilmelidir. Çoğu kere bunlar mümkün olmadığından, maddeyi yoktan var eden her kuram, büyük bir olasalıkla, tam olarak doğru değildir. Yaratılışın gizemini çözmeyi amaçlayan kuramlardan biri doğru bile olsa, her hangi bir şekilde kanıtlanamayacağından dolayı, doğru veya yanlış olması şimdilik önemli değildir.

Mantık ve bilimsel düşünce yolu ile açıklanamayan olguların var olması bizi Tanrı kavramına götürmektedir.

Ayrıca mantık ve bilimsel düşünce aracılığı ile açıklanamayan olguların var olması, onları ilerde bilimin çözebileceğini telkin eden varsayımlardır.

Bilim onları çözerek ilerler.

İnsan düşünce ve imajinasyonunun belli bir sınırı olmadığından dolayı, insan mantık ve bilimsel düşüncesinin de belli bir limiti olmamalıdır. Ancak, insan düşünce ve imajinasyonunun belli bir sınırı olmamasına rağmen, mantık ve bilimsel düşünce, mevcut koşullara ve içinde yaşanılan zamanın bilimsellik ve anlayış ölçülerine uymak zorunda olacaklarından, bir limite sahip olmalıdırlar.

Başka bir deyişle limit insan mantığının ve ona uygun olan bilimsel düşüncesinin doğasında mevcuttur.

Bu durumda insan düşünce ve imajinasyonunun belli sınırları olmadığı öncülü yanlıştır. Mantığa ve zamanın bilimsel gerçeklerine dayanarak hüküm veren insan düşüncesinin bir limiti olmalıdır.

Mantık ve bilimsel düşüncenin doğasında olan limit, limitsiz insan düşünce ve imajinasyonuna yansıyarak, onları etkileyecektir.

İnsan düşünce ve imajinasyonunun bir limiti olmamasına rağmen, mantık ve bilimsel bir çerçeve içinde kalmaya zorlanan insan düşünce ve imajinasyonu, ister istemez kendini kısıtlamak zorunda kalacak ve bir limite sahip olacaktır.

Başka bir deyişle, her düşünülen ve imgelenen olgu mantıklı ve bilimsel olmayabilir.

Bilim ve mantık, normal insan düşünce ve imajinasyonunun limitini saptar.

İnsan düşünce ve imajinasyonunun bu sınırlamadan kendini arındırması, mantık ve bilimsellikten uzaklaşmasını gerektirir.

İşte o zaman insan düşünce ve imajinasyonu tam anlamı ile özgürlüğe kavuşmuş demektir.

Mantık ve bilimsellik koşulları aranmayan insan düşünce ve imajinasyonlarının sınırı yoktur.

Tanrı kavramı bilimsel değildir. En iyimser bir olasalıkla, bilim aracılığı ile ne Tanrı’ya ulaşılabilir, ne de O’nun varlığı reddedilebilir.

Görüldüğü üzere, Tanrı kavramı mantığa ve bilimselliğe dayanmayan ve onlarla sınırlı olmayan düşünce ve imajinasyonların ürünüdür.

ALLAH SORUNU

Genel olarak dindarların, özel olarak Müslüman'ların bir çoğu Allah'ı bir inanç olarak değil, açıklama olarak kabul etmektedirler. Herşeyin bir ustası varsa, kainatın da bir ustası olmalı mantığından hareket edilerek, ulu bir yaratıcıya ulaşılır.

Bu kadarını anlamak mümkün...
 
Bundan anladığımız kadarıyla kâinatın ortaya çıkmasının bir nedeni olmalıdır. O nedeni nasıl tanımlarsanız, tanımlayınız farketmez. Bir yaratıcı kavramı bu düzeyde kaldığı süre, ciddi bir sorun yaratmamalıdır.

Anthony Flew'un bu konudaki tutumunu duymuşsunuzdur. Bütün ömür ateizmi savunan bu filozof, Tanrı olabilir diye çıktı ortaya. Ama O'nun bilinçsiz bir Tanrı olduğunu ileri sürdü.

Flew'un bu görüşü hemen teistler tarafından çarptırıldı ve onun ateizmi terkettiği ileri sürüldü. Oysa Flew hala ateist olduğunu ve bilinçsiz bir Tanrı'nın var olabileceğini tekrarladı. Teistler kulaklarını kapattılar ve Flew'u dindar yaptılar. Belki ilerde onu Müslüman da yaparlar.

Allah kavramını bir üst düzeye çıkaran insanlık, onu kurumsallaştırmış ve sosyal yapısının önemli bir öğesi yapmıştır. Bu öylesine güçlü bir kavram olmuştur ki, içinden çıktığı insanlığa hükmetmeye ve onu yönetmeye başlamıştır.

Allah sorununun 10 bin yıllık bir geçmişi vardır. Anadolu'daki Neolitik devrim sırasında inşa edilen ilk şehirlerde tapınakların olduğu biliniyor. O mabetlerde Tanrı'ya kurbanlar adanıyor ve bazı isteklerde bulunuluyor.

Allah insanlık için önemli bir sorundur. Ve o sorun Allah kavramının kendisi değildir. O kavramdan kaynak alan ikincil sosyal kurumlardır. Onlara biz din diyoruz.

Dinlerden kurtulmanın tek yolu, Allah kavramından kurtulmaktır. Böyle bir kavram var oldukça, ondan türeyecek dinler insan yaşamını olumsuz olarak etkilemeye devam edeceklerdir.

Allah'ın sorunlu bir kavram olduğu dinlerdeki sapkınlıklardan kolaylıkla anlaşılması gerektiği halde, nedense anlaşılamamaktadır.

Allah'a atfedilen bilinç, ilim, akıl ve sonsuz güç, O'nunla ve insan yaşamı ile bağdaşmamaktadır. Allah'da bu nitelikler varsa, insanlığı neden onlardan yararlanarak yönetmemektedir?

Şimdiye kadar yapılan gözlemlerin hiç birisi bizi bir Tanrı'nın varlığına götürmemektedir. Hemen her şeyin bilimsel bir açıklaması vardır. Bugün açıklanamayan bazı gözlemlerin ilerde açıklanacağının tecrübemizden biliyoruz. Çünkü daha önce açıklayamadıklarımızı bugün açıklayabiliyoruz.

Allah sorunu belki de insanlığın asla üstesinden gelemeyeceği bir sorundur. Ve bu inatçı sorundan dolayı, dinlerden de kurtulmak mümkün olmayabilir. Bir din gider, diğeri gelir..

Bu durumda diyebiliriz ki Allah sorunu yalnız din sorununun temelini oluşturmaz. Aynı zamanda dinlerin neden olduğu bütün sorunlardan da sorumludur. Başka bir deyişle insanlıkla ilgili sorunların çoğu Allah sorunu ile başlar.

Bu kadar masum ve basit bir kavramın insanlığı bu kadar olumsuz olarak etkilemesi, doğanın ilginç ironilerinden biri olmalı..